Andrzejki

Andrzejki

Andrzejki, czyli wieczór wróżb odbywał się w Wigilię św. Andrzeja z 29 na 30 listopada. Najstarsza wzmianka o Andrzejkach na ziemiach polskich pochodzi z 1557 roku. Wówczas traktowane były bardzo poważnie, a wróżono sobie w samotności. Dopiero z czasem przybierały one coraz bardziej rozrywkową formę.

A dzisiaj ta staropolska tradycja jest pielęgnowana głównie przez najmłodszych. Gdyby nie zaangażowanie osób pracujących z dziećmi, już dawno byśmy pożegnali się z tym intrygującym obyczajem.

Na początek przypomnijmy sobie najbardziej tradycyjne wróżby andrzejkowe:

• rzut sznurówką przez ramię, przyglądając się ułożonemy kształtowi, odgadujemy pierwsza literę przyszłego męża czy żony
• wyścigi butów do drzwi
• przebijanie serca z imionami lub obrazkowymi prezentami
• lanie wosku przez dziurkę od klucza

Balonowe przepowiednie. Do balonów chowamy wróżby. Zadaniem dziecka jest przebicie balona i odczytanie wróżby lub pokazanie obrazka Wróżce, która odczytuje znaczenie. Przepowiednie są oczywiście pozytywne i bardzo ogólne, np. 

• Będziesz mieć wyjątkowe święta. 
• Spełni się Twoje marzenie.
• Znajdziesz wspaniałego przyjaciela.
• Będziesz mieć gościa.
• Czeka cię wspaniała podróż.
• Ucieszysz się z niespodzianki

Szczekanie psa. Dawniej w dniu św. Andrzeja, młode dziewczyny wstawały wcześnie rano, aby nasłuchiwać szczekania psa. Odgłos szczekania wskazywał skąd nadejdzie przyszły mąż. Do zabawy przygotujmy nagranie szczekania psa. Dziecko z zawiązanymi oczami próbuje odgadnąć skąd dochodzi szczekanie. Inna  wersja, dzieci stoją w kole, jedno pośrodku ma zasłonięte oczy. Prowadzący wskazuje, które dziecko ma udawać szczekającego psa. Dziecko po środku odgaduje skąd dochodzi szczekania, starszaki mogą odgadywać do kogo należy głos. Wersja najbardziej zaawansowana. Mamy zacienione pomieszczenie lub dziecko ma zawiązane oczy i nasłuchuje skąd dochodzi szczekanie, a następnie próbuje dotrzeć do źródła dźwięku

Trzy miski. Do zabawy potrzebujemy trzech nieprzezroczystych misek. Do każdej wrzucamy inny przedmioty: pierścień, klucz i monetę. Uczestnik w ciemno wybiera jedną z misek. Pierścień – tradycyjnie oznacza szybki ślub, my możemy wprowadzić, że oznacza miłość i przyjaźń, moneta – bogactwo, klucz – podróże. 

Zaprzyjaźnione koreczki. Każde dziecko ma inny korek od butelki. Należy zapamiętać który jest czyj, można również je podpisać, pierwszą literką imienia. Następnie kładziemy korki w naczyniu z wodą, tak aby powstały maleńkie łódeczki. Obserwujemy co się dzieje. Korki, które się zetkną – oznaczają przyjaźń. Do zabawy możemy również użyć podpisanych łupinek orzecha.

Zawód przyszłości. Wycinamy z kartek chmurki. Piszemy na nich zawody lub przyklejamy obrazki. Chmurki układamy na podłodze, napisem lub obrazkiem do dołu. Włączamy muzykę, dzieci skaczą po chmurkach, tak aby nie dotknąć do ziemi i nie wpaść na siebie nawzajem. Na muzyka stop, podnosimy kartkę i sprawdzamy jaki jest nasz zawód przyszłości, ale nie pokazujemy innym. Teraz dzieci siadają na dywanie i przechodzimy do zabawy w kalambury. Każdy po kolei pokazuje, co wylosował, reszta stara się odgadnąć.

A może inny zawód? Jeśli nie podobała nam się wróżba z poprzedniej zabawy, to spróbujmy inaczej. To worka wrzucamy rekwizyty, symbolizujące zawody. Dzieci losują nie patrząc. Oglądają wylosowany przedmiot i próbują odgadnąć, jaki zawód będą wykonywać, np. łyżka – kucharz, szczotka – fryzjer, myszka – informatyk, pluszowy zwierzak – pracownik zoo 😉 Może też pokusić się o bardziej żartobliwe zawody. We wróżbach wszystko zależy od interpretacji wróżki.

Tyle ode mnie 🙂 

Daj mi proszę znać, czy wpis jest dla Ciebie przydatny, zostawiając komentarz 🙂

A po więcej zabaw (już nie tylko na Andrzejki), zapraszam do mojej książki: (Nie)typowe Święta. 600 zabaw z grupą dzieci.

Dziękuję za Twoją obecność na moim blogu, jeśli Ci się podobało, zostaw proszę komentarz, zawsze wszystkie czytam z ogromną ciekawością 🙂